Fietsfilosofie (6)

Als je door het autogedruis heen luistert,

lijkt Utrecht 's morgens bijna Friesland...

(Merels, spreeuwen, kievit, karrekiet... ; Wel jammer dat je snelweg op de achtergrond nu echt de hele weg lang hoort tussen Utrecht en Woerden. Is die verlegd, of stond de wind verkeerd?)

Twee fantastische dagen!

Het waren twee fantastische dagen, gisteren en vrijdag. Gisteren vooral het weer, de natuur, de tuin en het lekker buiten zijn. In de tuin groeit nog niet veel (maar heb des te meer gezaaid), maar onderweg en naast ons huisje volop voorjaarsbloemen als madelief, paardenbloem, hondsdraf, bosanemoon en heel, heel veel pinksterbloemen (vond 't als kind al vreemd dat die rond Pasen bloeiden in plaats van rond Pinksteren).

Vrijdagmorgen natuurlijk de presentatie van het nieuwe college in Utrecht met vooral een prachtig collegeprogramma, bol van de ambitie op het gebied van verkeer (we worden dé OV- en fietsstad van Nederland), duurzaamheid en participatie (we gaan het doen mét de stad en haar inwoners). En de uitstraling van het nieuwe college was ook heel positief: men gaf elkaar de ruimte, liet de ander ook 'punten scoren' en er waren oprechte trots en blijdschap bij alle drie de partijen. Dus ook in Utrecht zin in de toekomst!

Vrijdagmiddag was ik aanwezig bij de presentatie van de taalscan van FNV en VNO/NCW en MKB. De taalscan is een laagdrempelig instrument om aan de ene kant het gesprek aan te kunnen gaan over laaggeletterdheid en aan de andere kant er achter te komen of scholing zinvol is. Eigenlijk ging het hier opnieuw om participatie. Zoals Ellen Dekkers van FNV Bondgenoten het uitdrukte: "De FNV wil mensen in hun kracht zetten, in staat stellen om zelf de regie te nemen over hun leven en aan de slag te gaan. De taalscan kan hierbij helpen." Hoe waardevol dit in de praktijk kan zijn, vertelde Irene Vrijenhoek, inmiddels 'alfabetiseringsambassadeur'. Toen zij een leidinggevende functie kreeg, wilde ze zelf terug naar school om goed te leren schrijven. Haar werkgever vond dat in eerste instantie niet nodig, ze schreef toch goed genoeg? Irene hield voet bij stuk en haalde binnen korte tijd tien diploma's. En minstens zo belangrijk: van de ruim 500 medewerkers binnen haar bedrijf kreeg ze er inmiddels al 80 terug naar school om te leren lezen en schrijven. In Rotterdam zijn al verschillende bedrijven met de taalscan aan de slag. Hopelijk zullen er nog veel goede voorbeelden volgen!

Vrije avond

Ik heb drie keer in m'n agenda gekeken, want ik kon het eigenlijk niet geloven. Maar vanavond heb ik zomaar helemaal vrij. En hoewel ik de laatste tijd erg veel leuke dingen doe, is dat toch ook wel eens lekker!

De afgelopen periode is nogal hectisch geweest. Werk en mijn nieuwe activiteiten als raadslid waren nog niet echt op elkaar afgestemd. Gevolg: rennen van de ene vergadering naar de andere, stapels leeswerk heen en weer slepen en vooral een huis dat dichtslibde met papieren. In het raadswerk gebeurde ook alles tegelijk: inwerkprogramma, gewone raads- en commissievergaderingen en dan ook nog extra fractiebijeenkomsten en ledenberaden in verband met terugkoppeling vanuit de onderhandelgroep. En dan zou ik het belangrijkste nog haast vergeten: allerlei contacten en bijeenkomsten met bewoners en groepen in de stad. En in de weekeinden uitjes met familie en vriendinnen. Kortom: het was leuk maar druk. En nu dus ineens zo'n vrije avond.

Dat biedt onverwachte perspectieven. Eten gekookt, mail gecheckt en opgeruimd, papieren uitgezocht, met GroenLinks-vriend telefonisch van gedachten gewisseld over ontwikkelingen in raad en afdeling en nu zelfs een blog geschreven! Want dat vond ik wel jammer van de afgelopen tijd. Ik maakte vaak leuke bijeenkomsten en activiteiten mee (bijvoorbeeld avond over energietransitie of aanbieden van taart aan de fractie door het Wilde Westen), maakte er soms zelfs foto's van, maar had als ik thuis was niet meer de puf er nog iets over te bloggen. Daarom bij deze wat inhoudsloze blog een aantal foto's van de afgelopen weken (een soort raad je plaatje). En hopelijk is deze avond het begin van een nieuw evenwicht, waarin ik weer wat regelmatiger toe kom aan bloggen over wat ik zoal tegenkom, beleef en observeer.