donderdag 29 oktober 2009

Magisch realisme

Het begon gisterochtend dus met die vogel. De rest van de dag op m'n werk verliep redelijk normaal. Maar tussen het kantoor van FNV Bouw en station Woerden liep ik ineens in een impressionistisch schilderij: rode herfstbladeren en gouden boomtoppen tegen een blauw-roze gespikkelde lucht (schapenwolkjes). In Utrecht aangekomen was de zon net onder. Tegen de bloedrode lucht zag ik een vleermuis fladderen. Ik heb drie keer met m'n ogen geknipperd, maar het was en bleef een vleermuis!

Magisch realisme, dacht ik. En dat leek me wel een mooie sfeer voor een avond waarop ons verkiezingsprogramma zou worden vastgesteld. Ik was dan ook blij met de bijval die we als commissie kregen voor het programma en met de goede aanvullingen in de (veelal door ons positief geadviseerde) amendementen die werden aangenomen. De sfeer was bovendien goed. En de motie om de preambule te schrappen, een optimistisch positief verhaal over het punt aan de einder waar we als GroenLinks naartoe willen, haalde het niet. Gelukkig, want ik denk dat je om in de realiteit te kunnen blijven knokken, in de toekomst moet blijven en durven dromen.

Helaas kwam ik op het einde van de avond in één klap weer terug in de harde werkelijkheid. De uitslag van het ledenreferendum over de kandidatenlijst werd bekend gemaakt (zie ook het blog van Jasper). Ik ben terecht gekomen op plek 11. Precies de plek die de kandidatencommissie mij - als je tussen de regels doorlas - had toebedacht. Honderd stemmen heb ik gekregen. Dat is een hele hoop en ik ben er ook best blij mee, maar stiekem had ik op een hogere plek gehoopt. Natuurlijk, het is nog niet voorbij: op 25 november wordt met stemming per plaats de lijst op de ALV definitief vastgeslted. Maar dat stelt mij voor een dilemma: ga ik op de ALV toch voor een hogere plek dan die plek 11? Tussen mij en plek 10 zitten 40 stemmen. En dat is best veel. Dus moet ik bewust proberen in te gaan tegen de mening van 22% van de leden (het percentage dat heeft gestemd in het referendum)? De ene helft van mij denkt: ben je belazerd, de leden hebben toch gesproken? De andere helft roept: ja, maar die leden hebben gekozen op grond van een erg sturend advies van de commissie, het waren bovendien lang niet álle leden (hoewel natuurlijk altijd nog meer dan op de ALV) en bovendien heeft de kiezer thuis achter de pc niet het zicht op hoe de lijst er echt uit komt te zien (wie zijn al gekozen en wie blijven er nog over). Normaal ben ik niet zo'n gespleten persoonlijkheid: ook dit is voor mij weer een nieuwe ervaring. Wat ik doe, weet ik nog niet. Dus als je tips hebt, zijn die van harte welkom...

woensdag 28 oktober 2009

Fluitje

Ik fluit altijd een speciaal 'fluitje' als ik mijn katten binnenroep (en meestal komen ze nog ook!). Vanmorgen op weg naar het station zat er een vogel in de boom. Die floot precies mijn fluitje. En niet één keer, maar meerdere keren achter elkaar (zoals ik ook altijd doe). Ik weet dat er vogels zijn die andere vogels immiteren. En ik weet ook dat vogels hun zang aanpassen aan de menselijke omgeving (dat ze in de stad bijvoorbeeld hoger zingen dan in het bos, zodat ze boven het verkeersgeruis uitkomen). Maar dat een vogel mijn fluitje nadoet...

Het zal waarschijnlijk toeval zijn. En misschien is mijn fluitje ook wel geïnspireerd door het geluid van een koolmees - nu ik er zo eens over nadenk - dus misschien fluit ik wel het fluitje van iemand anders. Maar voor de vogel in kwestie lijkt het me hoe dan ook geen goede zet. Want als een van mijn katten onverhoopt op zijn geluid komt afgerend (waarschijnlijk in de veronderstelling dat er wat te eten valt) kon het wel eens zo zijn dat de vogel het niet meer kan navertellen (en de kat in kwestie gelijk krijgt)...

vrijdag 23 oktober 2009

Zeilen en zingen

De afgelopen vier dagen heb ik doorgebracht op het IJsselmeer als passagier op de Bruinvisch tijdens de Beurtveer. Passagier klinkt luier dan het is. Het is niet meer zo als vroeger dat je voor een gulden een plekje kon kopen in de kajuit, waar je dan op je gemak bier en brandewijn kon drinken. Je wordt geacht gewoon hard mee te werken. En omdat de race dag en nacht doorgaat, krijg je ook nog eens weinig slaap (vier uur op, vier uur af). Maar dat meedoen is nu juist het leuke en die slaap, die haal je later dan wel weer in!
Op het water merk je pas hoeveel kracht de wind heeft en hoeveel energie dit kan geven. Bij vlagen spoten we over het IJsselmeer. Helaas werkt de wind ook wel eens tegen: doordat de uitgang pal in de wind lag, kregen we het niet voor elkaar de haven van Hoorn trekkend of zeilend uit te komen (waarbij misschien ook meespeelde dat eenderde van onze bemanning onder de 17 was). Hierdoor zijn we slechts 18e geworden. Hopelijk hebben we nog een prijs in de wacht gesleept met onze prachtige 'totonpaal'...

Langs het IJsselmeer staan veel windmolens en er zijn er nog meer gepland. Dat zorgde voor de nodige discussie aan boord. De één vindt het horizonvervuiling, de ander vindt het juist wel een mooi gezicht. Ik beh0or tot die laatste groep: windmolens aan de horizon maken me altijd blij. Voor mij staan ze symbool voor een schonere, betere wereld. De nog geplande windmolens komen 50 meter van de dijk, dus ín het IJsselmeer. Ook dit veroorzaakte de nodige deining aan boord. De meningen liepen uiteen van 'hoe moeten we hier dan nog varen?!' tot 'we kunnen er makkelijk tussendoor'. Ik ken de precieze plannen niet, maar snap wel het dilemma. Want de weidsheid van het water is ook wel heel prachtig! Dus zeker niet het hele meer volbouwen en eerst al die loze ruimte op het land maar eens gebruiken om molens te plaatsen, lijkt mij.

Het laatste stuk door 't Soal was wederom wind tegen, dus dat werd jagen. Om de moed erin te houden, hieven wij de nodige liederen aan. Daarbij viel het me al op dat zingen en jagen wonderwel samengingen zonder buiten adem te raken. Toen ik de volgende middag om half zes bij het station stond, had ik een soortgelijke ervaring. Er reden geen treinen en de vervangende bus was net weg. Dat werd dus 55 minuten wachten. Om de tijd aangenaam door te brengen, ben ik wat liedjes gaan oefenen voor het concert van Furore aanstaande zondag in Blauwkapel (komt allen!). Tot mijn stomme verbazing zong ik zonder ademhalen met gemak een heel couplet van Brala bih kupusa achter elkaar door. Terwijl ik normaal al na twee zinnen naar adem hap. Behalve dat jagen heb ik conditioneel niet zoveel gedaan op 't schip (mijn taak was het bijhouden van het journaal). Het moet dus wel de frisse lucht geweest zijn! Reden temeer om me na deze heerlijke uitwaaiweek weer vol in te gaan zetten voor schonere lucht (en dus minder auto's) in Utrecht!

zondag 11 oktober 2009

Vakbondsvernieling?

Binnen de FNV is vakbondsvernieuwing een hot-item. Door haar flirt met Geert Wilders lijkt onze voorvrouw, Agnes Jongerius, echter meer bezig met vakbondsvernieling. Agnes heeft gezegd dat ze desnoods met de duivel wil samenwerken om de verhoging van de AOW-leeftijd naar 65 jaar te voorkomen. Of de duivel bestaat, weet ik niet en ik wil natuurlijk niemand demoniseren. Maar ik vind samenwerken met Geert Wilders wel een bijzonder slecht idee. Alleen al het feit dat hij het handhaven van de AOW op 65 jaar wil betalen met bezuinigingen op "linkse hobby's" als immigratie, ontwikelingssamenwerking en "klimaatgedoe" moet reden genoeg zijn elke samenwerking uit te sluiten. Dat nog afgezien van zijn aanhoudende haatzaaierij tegen moslims. Gelukkig is er binnen de bonden het nodig verzet tegen dit onzalige idee. De Abvakabo heeft al verklaard dat de voorstellen van Wilders in strijd zijn met de grondslag van de FNV. Dat lijkt mij persoonlijk reden genoeg om een uitnodiging voor de theevisite af te slaan...

donderdag 8 oktober 2009

In actie voor de AOW

Vandaag mocht het weer eens: betaald actievoeren. Vanochtend om half 7 liep ik al huis aan huis flyers te verspreiden bij mij in de buurt. Dat natuurlijk geheel onbezoldigd. Maar als je vervolgens onder werktijd staat te flyeren op de markt, dan wordt het loon gewoon doorbetaald. En dat is toch wel een raar idee.

Ik bedoel, toen ik bij Stichting Lekker Dier werkte, was het erg vermakelijk om als een kalvermester je tijdens een actie toevoegde "Werkschuw tuig, zoek gewoon een baan!", te kunnen antwoorden met: "Dit ís mijn baan..." Alleen al om die verbijsterde blik te zien.

Maar als je tussen de bouwvakkers (en vuilnismannen) op een regenachtig Jaarbeursplein luistert naar de toespraak van jouw bondsvoorzitter (John Kerstens), dan is het toch wel vreemd om je te realiseren dat jíj ondertussen betaald wordt van hún contributie. En dan is het fijn dat je in elk geval het gevoel hebt dat je er staat om te knokken voor hún AOW. Want voor mij maakt het niet zoveel uit of ik nu door moet werken tot 65 of tot 67. Maar voor een bouwvakker of een vuilnisman ligt dat wel even anders. Die zijn op hun 60e of hooguit 61e toch echt wel aan het eind van hun Latijn. En velen al een stuk eerder.

Ik ben daarom blij met de richting die de ideeën van de FNV inmiddels opgaan: een goede uitkering op 65 jaar voor de mensen die dat nodig hebben, de mogelijkheid om door te werken voor mensen die dat kunnen en willen en aanvullende maatregelen om ervoor te zorgen dat er dan ook werk ís voor deze mensen. Lijkt mij persoonlijk ook beter uitvoerbaar dan het plan van GroenLinks om de AOW afhankelijk te maken van het arbeidsverleden: 40 jaar werken = recht op AOW (met ondergrens van 63 jaar). Daar zitten namelijk praktische haken en ogen aan. Zo moet je van iedereen het arbeidsverleden gaan bijhouden, wat administratieve kosten oplevert. Ook vraag ik me af of de grens van 70% van het minimumloon (om werk te laten meetellen voor het arbeidsverleden) niet leidt tot indirecte discriminatie van (met name laag opgeleide) vrouwen. Tenslotte moet je nu nog beginnen met de registratie van het arbeidsverleden, zodat de maatregel pas in 2056 echt effect sorteert.

Maar zo lang ouderen nog zoveel moeite hebben werk te vinden, blijft het eigenlijk een onzindiscussie. Want dan kost het minder om op 65 categoraal AOW toe te kennen dan om dezelfde ouderen in WW, IAOW of bijstand te hebben (aangezien daar veel meer controle, re-integratiebegeleiding, coaching en dergelijke aan te pas komt).

Laten we daarom hopen dat het kabinet niet een onzinnige, symbolische maatregel neemt ten aanzien van de AOW, maar samen met sociale partners en andere maatschappelijke organisaties gaat nadenken over een goed pakket aan maatregelen om het probleem van de vergrijzing aan te pakken. Dat probleem speelt immers pas echt over een aantal jaren, waardoor er tijd is om goede alternatieven uit te werken. Dit in tegenstelling tot de crisis, die nu al overal voelbaar is, maar waarvan het kabinet dan weer wél vindt dat er best nog meer dan een half jaar over oplossingen kan worden nagedacht.

En nog maar eens voor de duidelijkheid: de crisis en de AOW-discussie hebben niets met elkaar te maken!

maandag 5 oktober 2009

E = K x A

In de sociaal-juridische dienstverlening geldt de Wet van Maier: E = K x A. Dat staat voor effectiviteit = kwaliteit x acceptatie. Oftewel: als je als hulpverlener een hele goede oplossing hebt voor je klant maar hij of zij wil er niet aan, dan heb je nog niks. En andersom: als je een waardeloze oplossing hebt waarover de klant dolenthousiast is, dan blijft het resultaat desondanks vrij waardeloos.

Daar moest ik aan denken toen Cock van der Kaay zaterdag op de kandidatendag van GroenLinks Utrecht in zijn interactieve column de aanwezigen vroeg om te kiezen wat het belangrijkst is: de inhoud of strategie en procedure. Toen dacht ik: in de politiek geldt eigenlijk net zoiets. Noem het gemakshalve de Wet van Van der Kaay: politiek resultaat = inhoud x acceptatie. En met acceptatie bedoel ik dan zowel het creëren van draagvlak onder de inwoners van Utrecht als bij andere politieke partijen. Liefst binnen de coalitie (er even van uitgaande dat we daar als GroenLinks in komen), maar als dat niet lukt zeker ook bij de andere partijen in de raad (en zelfs als het binnen de coalitie wel lukt: want hoe groter draagvlak, hoe beter).

Uit de formule valt op te maken dat inhoud en strategie dus allebei belangrijk zijn. Het één kan niet zonder het ander. Maar ja, we moesten kiezen. Dus toen dacht ik: de inhoud (onze ideeën) is al goed en is ook verankerd, bijvoorbeeld in ons verkiezingsprogramma. Waar het in de politiek juist om gaat is hoe we die goede ideeën, die inhoud, kunnen verwezenlijken. Dus hoe we draagvlak creëren, zowel politiek als maatschappelijk. En daarvoor is het allerbelangrijkste de strategie, de aanpak, het proces. Dit allemaal in een 'split second' denkende, voegde ik mij zaterdag bij de groep 'proces en tactiek'. En bleef ik daar rustig staan toen de vraag werd gesteld of ik bereid zou zijn een rattenstreek uit te halen. De voorbeelden die Cock had genoemd van 'rattenstreken', zijn voor mij namelijk niets meer of minder dan het spelen van het politieke spel.

In mijn beleving kun je dat spel prima spelen en toch tegelijkertijd integer blijven. Dat wordt wat mij betreft in elk geval de uitdaging voor de fractie in de komende vier jaar. En als je de verdeling tussen huidige fractieleden en 'nieuwe kandidaten' afgelopen zaterdag zag, dan denk ik dat juist op dat gebied de fractie best nog wat versterking kan gebruiken. Want nogmaals: met die inhoud zit het - zeker ook bij de huidige fractieleden - wel goed!

Presentatiefilm

Nou, daar is ie dan, in één keer opgenomen met af en toe wat uh, maar ik ben ervan overtuigd dat 't een tweede keer niet beter en in elk geval niet spontaner wordt...

zondag 4 oktober 2009

Mercedes Sosa

Mercedes Sosa, 'la voz de Latinoamérica', se ha muerto. Esta tarde un amigo me lo ha dicho y en las noticias de las ocho (en la tele) ha sido confirmado. Ya era un golpe pari mí y no puedo imaginarme la pérdida que es para la gente latinoamericana. Este amigo lo ha llamado una tragedia. Hoy se ha muerto una fenómena y una persona que era muy importante para el pueblo de América Latina. Pero aunque ella se ha muerto, yo creo que su espíritu, su alma y su música siguen viviendo para siempre...

Mercedes Sosa, de stem van Latijnsamerika, is overleden. Vanmiddag heeft een vriend het me verteld en in het 8-uur journaal (op televisie) werd dit bevestigd. Het was voor mij al een schok en ik kan me niet voorstellen welk verlies dit betekent voor de mensen van Latijnsamerika. Deze vriend noemde het een tragedie. Vandaag is een fenomeen gestorven, een persoon die erg belangrijk was voor het volk van Latijnsamerika. Maar hoewel zij overleden is, geloof ik dat haar geest, haar ziel en haar muziek voor altijd zullen blijven voortleven...

zaterdag 3 oktober 2009

Stem op mij!

Vanmiddag is de 'kandidatendag', waar de kandidaten voor de gemeenteraad van GroenLinks Utrecht zich kunnen presenteren aan de leden. Daarmee barst ook de interne campagne in volle hevigheid los.

Me presenteren aan en in gesprek gaan met leden vind ik leuk en belangrijk. Maar de rest van de campagnepoespas is niet echt aan mij besteed. Toch kun je er als kandidaat niet omheen. Het is immers een strijd om de aandacht van de kiezer. Zelf heb ik al diverse mailtjes gehad van medekandidaten. Met ofwel een zelfbedachte stelling met vervolgens de mening van de kandidaat, ofwel een directer verzoek om steun.

Dus ja, ook ik moet wel íets doen. Vanmorgen 'visitekaartjes' geprint om straks uit te delen aan de leden op de kandidatenmiddag (met het oog op de bomen klein gehouden en verwezen naar o.a. dit blog). En morgen ga ik een filmpje opnemen waarop ik mij presenteer (binnenkort in dit theater...). Ik heb zelfs nagedacht over welk T-shirt ik vandaag aantrek (met het oog op 'eigen identiteit' is het die met de Spaanse Keizerarend geworden).

Maar ik blijf natuurlijk hopen dat mensen op mij stemmen om wie ik ben: een betrokken en gemotiveerde kandidaat, met bestuurlijke ervaring en strategisch inzicht, met (ook lokale) betrokkenheid bij groen én sociaal en niet onbelangrijk: met heel veel zin in de raad!

donderdag 1 oktober 2009

Cradle to cradle in de praktijk

Op 5 november is eer een congres over Evolutionair Bouwen. Onderdeel op het programma is "cradle tot cradle in de (bouw)praktijk". Dus voor geïnteresseerden vanuit de bijeenkomst van afgelopen zondag of elders misschien een leuke tip. Het kost wel € 349,- maar misschien heb je een rijke moeder of een werkgever bij wie je dit kan declareren...