Slecht idee?

Er zijn dus inderdaad argumenten waarom het verlagen van de screeningsleeftijd geen goed idee is. Zie de argumenten op het forum bij reactie op mijn vorige blog. Samengevat komt het hier op neer:

• Juist bij vrouwen op jonge leeftijd zijn er veel valspositieven, wat zorgt voor onnodige stress bij de betrokken vrouwen en mogelijk zelfs onnodige behandeling;
• Juist bij vrouwen op jonge leeftijd is borstkanker via mammografie lastiger te detecteren, wat kan leiden tot 'onterecht geruststellen';
• Screenen kost veel geld en dat geld zou je beter kunnen besteden aan onderzoek voor een goede behandeling en aan vergroten alertheid bij vrouwen zelf en bij huisartsen;
• Screenen kan er toe leiden dat vrouwen juist minder alert worden op lichamelijke signalen;
• De straling van de mammografie zelf is schadelijk, dus moet je 't alleen doen als 't echt wat oplevert en dat is bij vervroegen van de leeftijd niet het geval.

Dit zijn meningen van lotgenoten. Iemand anders brengt er op diezelfde site tegenin dat naar haar mening bij screenen vanaf 40+ wel veel leed kan worden voorkomen. Het lijkt dus - zoals met de meeste zaken in de politiek - geen simpel ja of nee. Daarom des te jammerder (is dat een woord?) dat Koser Kaya haar verzoek om te onderzoeken of vervroegen van de screeningsleeftijd zinvol is, van tafel heeft gehaald. Of zou er al een dergelijk onderzoek zijn, waar wij geen weet van hebben?

Borstkanker

Vandaag kreeg ik een petitie doorgestuurd die pleit voor het verlagen van de screeningsleeftijd voor borstkanker. Ik ben nooit zo erg van de petities op internet, maar deze leek mij belangrijk. In mijn directe omgeving hebben de afgelopen jaren diverse mensen te horen gekregen dat zij borstkanker hadden. De meesten van hen waren jonger dan 50 jaar, de leeftijd waarop nu gestart wordt met borstkankeronderzoek. Bekend is dat eerdere diagnose de kans op een succesvolle en minder ingrijpende behandeling vergroot. Dus vervroegen van de onderzoeksleeftijd lijkt mij zinvol.
Bij de begrotinsbehandeling van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft kamerlid Koser Kaya (D66) een motie ingediend die de regering vroeg te onderzoeken of verlaging van de leeftijd nodig was. Deze motie zou op 8 januari in stemming komen, maar is op haar eigen verzoek niet in behandeling genomen. De reden stond er in de Handelingen helaas niet bij. Nu de politiek het verzoek niet doet, moeten we zelf het initiatief naar ons toe trekken. Dat kan via de petitie, dus tekenen allemaal! Tenzij je goede argumenten hebt waarom dit een slecht plan is. Maar dan hoor ik 't ook graag!

Rusland

Toen ik de deur uitstapte, was het ijzig koud. Op het station speelde een trekharmonikaspeler Katjoesja en ik zong luidkeels mee. De trein die wij namen kwam hortend op gang en stond na een minuut al weer stil. Gelukkig reed ie daarna weer verder. Waar we de trein verlieten, zag ik buiten niets dan sneeuw, ijs, lange winterjassen en bontmutsen. Toen wist ik het zeker: ik was in Rusland beland...

Draagvlak

Met slappe knieën en zonder ruggengraat verklaart Eurlings dat het doorgaan van de kilometerheffing wat hem betreft afhangt van de uitslag van een enquête onder ANWB-leden.

Misschien kan Donner dan het doorgaan van de verhoging van de AOW-leeftijd afhankelijk maken van een enquête onder ANBO-leden?

Hij zei het niet direct in Buitenhof, maar volgens mij vond minister Klink deze nieuwe manier van politiek bedrijven ook lichtelijk bezopen...

Maar goed, toch maar even stemmen (je hoeft geeneens lid te zijn; wel veel vragen beantwoorden...)

Wilde Westen

Gisteren aan het eind van de middag mocht ik met Pepijn en Jan namens GroenLinks een taart aanbieden aan het Wilde Westen. Tot nu toe kende ik die club alleen maar van het jaarprogramma dat ik als wijkbewoner in de bus krijg. Erg leuk daarom om er eens écht binnen te stappen.

En over de drempel slaat mijn altijd gevoelde sympathie om in diepe bewondering. Omdat nog niet iedereen er is, krijgen wij een rondleiding van Dorothé Lucassen. Vol vuur en enthousiasme vertelt zij over de workshops die ze geven, de projecten die lopen, de contacten met buurt en bewoners, de jongerengroep Link, het duizelt me van de mooie initiatieven. Door het verhaal heen klinkt een visie op cultuur in de wijk die mij enorm aanspreekt: nevenactiviteiten (zoals kookwerkplaats) oppakken om groepen binnen te krijgen die je met alleen een cultureel aanbod niet bereikt, jongerengroep en -activiteiten niet isoleren van de rest (omdat je anders last van elkaar kunt hebben) maar juist midden tussen alle andere groepen zetten (omdat je dan elkaar daar zonodig op dingen aan kunt spreken). Terug bij de theetafel blijkt Heleen Korthals net terug van een presentatie op de Villa Nova school, waar samen met de kinderen het vijftien jaar oude schoolgebouw is omgetoverd tot een verzameling toneellocaties waarover iets te vertellen valt. En tussen neus en lippen door hoor je ook dat het soms moeilijk is, bijvoorbeeld omdat ze tegen de zomer dit gebouw weer uit moeten, terwijl hun nieuwe plek in Cereool nog niet klaar is.

Zij zijn blij met de waardering en wij zijn blij met hen en de fantastische manier waarop zij met cultuur in de wijk bezig zijn. Na de taart krijgen wij nog een cadeautje: een cactus (in de woorden van Dorothé: groen en prikkelend, net als GroenLinks - en natuurlijk het beeldmerk van het Wilde Westen) met zwembandjes ("om te zorgen dat we het hoofd boven water houden").

Nog geen rood licht

Ondanks de stoere woorden van Wouter Bos in Buitenhof afgelopen zondag heeft de PvdA vermoedelijk tegen de motie gestemd waarmee de eerste verklaring van het kabinet van tafel werd gehaald. Jammer, want dan hadden we qua kabinetsstandpunt pas écht de nieuwe start gehad waarvan Hamer zo optimistisch repte. Hopelijk zal de PvdA mij in februari - bij de definitieve kabinetsreactie - alsnog aangenaam verrassen. Bos heeft aangegeven dat over conclusies als in dit rapport weinig te onderhandelen valt: er was wel of geen afdoende volkenrechterlijk mandaat, de kamer is wel of niet onvolledig geïnformeerd: er is hier weinig grijs mogelijk tussen het zwart en wit. Ook de commissie Davids houdt de conclusies ferm overeind. Dat kan nog een boeiend begin van februari worden...

Genante vertoning

Toen Jan gisteren vertrok van de vergadering van het afdelingsbestuur meldde hij nog even (vers van de twitter) dat Balkenende een nieuwe verklaring had afgelegd. Iemand riep dat het jammer was dat we geen poule hadden gemaakt. Linda vroeg vervolgens wie dan deze uitkomst voorspeld zou hebben, waarop ik zei dat Balkenende weinig anders kon gezien de harde woorden van de PvdA. Daarop zei Linda dat zij verwacht had dat de PvdA zou zijn gaan draaien en die harde woorden had ingeslikt.
Na de vergadering ging ik niet mee naar de kroeg, want ik wilde een keer vroeg(er) naar bed. Maar thuis belandde ik live in het kamerdebat over de commissie Davids en aan het eind daarvan, rond 3 uur, moest ik concluderen dat Linda toch gelijk gekregen had. Want de verschillen tussen de opvatting van Balkenende (die volgens Bos spreekt namens het hele kabinet) en die van de PvdA bleken nog net zo groot als een dag (inmiddels twee) eerder. Balkenende "neemt niets terug" van zijn verklaring terwijl de PvdA spreekt van "een nieuw standpunt" en "een nieuwe start". Gevraagd naar hoe zij keek naar dit verschil, zagen we een draaiende Mariëtte Hamer, die de brief van het kabinet voldoende vond en een motie waarin de eerder door de PvdA aangevallen verklaring van het kabinet van tafel werd gehaald "overbodig". Aan het einde van deze toch al zware avond kon ik het alleen maar eens zijn met twee twitteraars: "met de kennis van nu, was ik eerder naar bed gegaan" (anoniem, geciteerd tijdens het debat) en "voorlopig einde van een genante vertoning" (Ineke van Gent, overigens pas vanmorgen gelezen, want ik twitter (nog?) niet).
Ik vrees dat Balkenende de PvdA weer heeft waar hij ze hebben wil: terug in het hok. Ook niet zo verwonderlijk met een vice-premier die tijdens een zo serieus debat weinig anders weet te doen dan schaapachtig lachen. Maar ik laat me dinsdag - en in februari als de echte reactie van het kabinet wordt besproken - natuurlijk graag door de PvdA verrassen!

Gezondheidszorg?

Op wie slaat eigenlijk 'zorg' in het woord 'gezondheidszorg'? Soms krijg ik het idee dat dit geheel slaat op de patiënt. Natuurlijk, artsen zijn overbelast, zeker diegenen die zich bezig houden met maag en darmen (hier schijnt een ernstig tekort aan te zijn). Maar het is toch wel heeeeel irritant als je vier keer voor niets naar de apotheek loopt om medicijnen op te halen en elke keer blijkt dat ondanks de opnieuw herhaalde belofte het recept nog niet gefaxt is van dokter naar apotheker.
Na de vierde keer was ik het zat en besloot dat ik maar eens moest bellen in plaats van de immer beleefde patiënt zelf. Ik begon met dat ik er zo ondertussen eerlijk gezegd wel genoeg van had. Mijn collega zei dat ze me nog nooit eerder zo boos had gehoord (wat meer zegt over mijn doorgaans opgeruimde aard dan over de ernst van de boosheid). Het hielp echter weinig: ik kreeg - na nakijken in de computer - het al twee keer eerder gegeven standaardantwoord: "Het ligt bij de arts." Toen vroeg ik of er dan niet een keer iemand iets aan die arts kon doen en besloot ik op de emotie te spelen: "Die jongen is al twintig jaar ziek, nu heeft ie eindelijk een heel klein beetje hoop dat er iets is wat misschien een beetje kan helpen en dan wordt ie elke keer weer teleurgesteld. Dat trekt ie emotioneel gewoon niet meer." Dit hielp kennelijk beter dan boosheid, want ik kreeg de belofte "als ik 'm zie zal ik hem er over aanschieten". Dus ik telde m'n zegeningen en werd weer beleefd: "Nou, als u wilt heel graag!"
Eerlijk gezegd had ik er nog steeds weinig fiducie in. Maar toen ik vier uur later de apotheek belde, was de fax gearriveerd én lagen de medicijnen klaar. Al met al had het 'maar' een week geduurd. Wij blij! Ik hoop alleen niet dat onze ervaring exemplarisch is voor de gezondheidszorg in Nederland. Want ik ben gezond en assertief en kan het wel opbrengen om vier keer voor niets naar de apotheek te lopen en steeds weer achter de arts aan te moeten bellen. Maar er zijn zat patiënten die daar simpelweg de energie niet voor hebben. Dus iets meer zorg en iets minder schijven zijn wat mij betreft ook mét onderbezetting en hoge werkdruk het nastreven waard!

IJsvrij

Hoera, natuurijs om op te schaatsen! Omdat mijn weekend volgepland was met andere drukke bezigheden, op donderdag een vrije dag genomen om van het ijs te kunnen genieten. Een vriendin had de dag ervoor geschaatst bij De Strook (Vijfde Plas Loosdrecht), dus daar ging mijn reis heen.

Het zonnetje scheen, de lucht was strak blauw en als je de sneeuw even weg zou denken, zou je geloven dat het lente was. Vlakbij Oud-Zuilen was er nog altijd weinig ijs te bekennen. De enige die ik onderweg zag schaatsen, was een merel. Even verkeerd gefietst naar de Maarsseveense Plassen. Natuurlijk geen schaatser te bekennen, maar wel een prachtig gezicht, zo'n witte plas! Bij Molenpolder (de Maarssense kant) liepen net acht schaatsers richting ijs, maar verder was er niemand. Ik fietste vrolijk verder naar De Strook. Met dank aan e-mail en internet, want als ik het niet met eigen ogen had gelezen, zou ik nooit geloofd hebben dat die plas wel dicht lag. Een groepje meerkoeten spetterde vrolijk rond in een slootje langs de kant. Bij De Strook aanbeland waren er gelukkig meer mensen op het ijs (ik ben niet zo'n held). Heerlijk rondgeschaatst op ijs met een heel dun laagje poedersneeuw. Na een uur trok het dicht, trok de wind aan en voelde het echt als winter. Nog een uur later was ik moe en besloot terug naar huis te fietsen. Onderweg veel wilde eenden (hadden vast een feestje), twee vrouwtjes wintertaling, smienten, rotganzen, grauwe ganzen, kolganzen, een buizerd een winterkoning, drie meerkoeten met koude tenen én een dit keer niet schaatsende merel gezien. Wat een fantastische dag!

Op vrijdag de schaatsles op de ijsbaan laten zitten en opnieuw met een groepje naar de Vijfde Plas geweest. Dit keer per auto. Er was nu een echt geveegd parcours (8,5 kilometer slingerend over de plas), aanmerkelijk meer wind en ook veel meer mensen. Na drie rondjes en een glas glühwein weer naar huis gereden. Lekker soezerig bij de kachel op de bank gaan liggen. Doordat ik daar in slaap viel, kwam van mijn plannen om die avond GroenLinks-leden te bellen niets terecht. Dus ik hoop dat het campagneteam nog iets langer geduld met mij heeft ;-)

Utrechtpad

Toen ik vertrok uit regio Noordwest van FNV Bouw kreeg ik als afscheidscadeau een mooi bedrag aan boekenbonnen. Een van de boeken die ik hiervoor kocht, was het Utrechtpad. Natuurlijk met het idee dit eens te gaan lopen.

Op 1 januari was het dan zover: ik begon aan de eerste etappe. Van Utrecht langs de Kromme Rijn via Amelisweerd naar Bunnik. Dat stuk had ik grotendeels al eens gelopen, maar dan in omgekeerde richting. Het weer was prachtig en het was (dus) druk. Het blijft ook een mooi stuk, zo langs het water. Wel zonde van de constante dreun van auto's op de achtergrond (zelfs op nieuwjaarsdag).
Mijn eerste ontdekking was dat wandelen en fotograferen niet echt samengaan. Als wandelaar wil je vooral doorstappen. De fotograaf wil mooie plaatjes schieten en spelen met licht, horizon en sluitertijden. Ik besloot dat dit een wandeldag was en dat ik de fotografie beperkt zou houden tot een paar foto's per etappe, puur voor de landschapsimpressies. Soms wel jammer, want je ziet met wandelen toch meer en andere dingen dan met fietsen. Bijvoorbeeld hoe mooi sommige gebouwen in Bunnik zijn (op de fiets ben je er doorheen voor je er erg in hebt). Na Oud Amelisweerd ging het gedreun van de autoweg over in een continue ruis (een soort suisoor). Minder hinderlijk, maar het blijft jammer. In Bunnik hoefde ik maar tien minuten te wachten op de trein. Wel even een onwezenlijk moment toen uit de luidspreker schalde dat de ICE naar Köln zou vertrekken van spoor 14...

Vandaag etappe 2, van Bunnik naar Hardenbroek (Werkhoven). Opnieuw prachtig weer. Ik liep op een pad van poedersuiker. Als een wit lint slingerde het zich door de al weer groen geworden weilanden. Omdat er geen wind was, was het helemaal niet koud. Het autogeruis werd al snel weer gedreun. Langs de Langbroekerwetering ontdekte ik opnieuw dat wandelen geen fietsen is, maar nu in negatieve zin. Want 2,5 km asfaltweg is wel erg saai, zelfs met witbevroren akkers aan weerszijden. Het einde van de wandeling maakte gelukkig veel goed: hier ging mijn pad over akkers, weilanden, onverharde bospaden en knotwilgenlaantjes. En dan nog een stukje langs de N229 op weg naar de bushalte. Toen ik 100 m voor de halte was, reed de bus langs. Gelukkig herkende ik de plek van een eerdere wandeling met 'het wandelclubje van Angelique' en wist ik dat een stukje verderop een bankje stond. Daar heerlijk mijn boterham opgepeuzeld, water gedronken (brrr, dat was wel koud geworden!) en een sinaasappel gegeten (geschild met mijn nieuwe zwitserse zakmes uit een 'uitzoek-kerstpakket'). Helemaal niet erg om zo even op de bus te wachten! Nu onthaast en voldaan weer terug in Utrecht.

Overigens gaan wandelen en vogelen ook niet samen. Daarom op voorhand mijn kijker en vogelboek thuis gelaten. Toch wel wat zien fladderen: blauwe reiger, grauwe gans, winterkoning, koolmees, merel en een zwerm staartmezen (etappe 1), kauwen, mussen, spreeuwen, aalscholvers, tafeleend, boomklever, nog meer koolmezen, roodborst en torenvalk (etappe 2).