Vrede van Utrecht

2013 wordt het jaar van de Vrede van Utrecht. Zoveel had ik al meegekregen. Maar wat die Vrede precies is en waar die herdenking van 300 jaar Vrede over zal gaan, dat was tot nu toe langs me heen gegaan. Des te leuker dat hierover een presentatie werd gegeven op de bijeenkomst van het Evenenmenten Platform op 9 november. Een presentatie die mij behoorlijk wat enthousiasme én het nodige historisch besef heeft opgeleverd.

Zo heb ik geleerd dat het enige dat Nederland aan de Vrede van Utrecht heeft overgehouden, Venlo is geweest. Of, zoals de spreker zei: "in feite hebben we Geert Wilders toen al cadeau gekregen" (en bedankt!).
Met de Vrede van Utrecht begon de eerste periode van duurzame vrede in Europa. Na deze inderdaad gedenkwaardige gebeurtenis, stuiterde heel Europa van pure vreugde de Verlichting in. Heel Europa, behalve Nederland. Wij trokken ons somberend terug in wat internationaal wordt aangeduid als "the closing of the Dutch mind". Een soort krampachtig protectionisme, dat toch wel erg doet denken aan het huidige kabinetsbeleid en de wind van angst en eigen volk eerst die nu door Nederland waait.

Centraal in de herdenking van 300 jaar Vrede van Utrecht staan de 'Utrecht Principles'. Dit zijn er drie: de kracht van diversiteit, de kracht van cultuur en de kracht van kennis. Principes die heel herkenbaar zijn, zowel binnen Nederland als daarbuiten. Zo werd op een bijeenkomst waar ik deze week was over beroepsonderwijs in de EU, aangegeven dat naast vrij verkeer van goederen, diensten en personen ook vrij verkeer van kennis van groot belang is voor Europa.
Principes ook, die een tegenwicht bieden aan de huidige 'closing of the Dutch mind' die vanuit Venlo en Den Haag op ons afkomt. Utrecht wil anders, Utrecht wil Verlichting en Utrecht wil dat vieren. CU in 2013!