Eigenlijk wilde ik vanavond gaan schaatsen. Ik heb namelijk nog een zwik extra knipjes omdat ik door griep en natuurijs wat lessen heb gemist. Maar ik bedacht dat ik deze week nog moest collecteren voor Amnesty. Dus gaf ik mezelf ijsvrij voor de vrijheid. Hoewel, toen ik na ruim twee uur thuis kwam, was mijn neus toch bijna veranderd in een ijspegel en voelden mijn voeten als ijsklompen.De eerste serie huizen waar ik aanbelde leverde bovendien niet veel op: of niemand thuis, of geen warm hart voor Amnesty. Gelukkig liet ik de moed niet zakken, want daarna ging het beter. Het viel me wel op dat de wijkbewoners van Turkse, Marrokaanse of Spaanse komaf aanzienlijk vaker geld gaven dan hun Nederlandse medebewoners. Gelukkig was er op het eind van mijn ronde een aantal mensen die dat weer een beetje in evenwicht brachten. Misschien omdat ik er inmiddels verkleumd en zielig uitzag, maar dat geeft niet: alles voor het goede doel!
Morgen nog een uurtje en dan heb ik m'n straten gedaan. En met de warme chocomel thuis op de bank is het toch heel behaaglijk en uiteindelijk heel bevredigend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten